de kletskop

ach, zei de kletskop, ik laat me niet meer door háár op de kop zitten en hij wreef genoegzaam over zijn kale kop.

ach was ik maar

een tovenaar
dan toverde ik
de hemel daar
dan toverde ik
jou heel dicht bij
en veroverde ik
met mijn stafje
je hartje voor mij

de postzegel

je bent zo ver, zo afstandelijk
ondanks de postzegel op je lijf
een wekelijkse brief veranderlijk
van schrift en inhoud, schandelijk
dat is alles, wat ik voorlopig krijg.

ecce homo

ach, ik ben, die ik ben,
ik heb zo mijn verleden.
veranderen kan ik niet,
dat doet wel het heden.

geachte

ik denk
dat ik je
mijn gedachte
schenk

grafbezoek

2 ogen blikken
naar wat rest
alea iacta est

identiteit

wie zal mij zeggen
wie ik ben, terwijl
ik zelf weet te zijn
en ben die ik weet

ik denk

dat ik ben
maar wie?
in godsnaam
vertel het mij
als je het weet

niemendal

in mij is iets
van niets
das nie niks

o wee

o
wee
het begin
van een leven
zoete barensweeën
aangeboren individueel
geluk voldragen in tijden van
afzien collectief het lijden dragen
van er zijn in een maatschappij zonder
maatschap het menselijke brein progressieve
techniek moderne erfzonde hovaardij van alle tijd
o
wee
denken
te bestaan
en er niet zijn
dat is pas mysterie
tot volgende keer zeker

relatief

ach, zei de man
tegen de vrouw
ken je me nog?
nee, zei de vrouw
maar vraag eens
aan mijn dochter

van veertien

vers (van de pers)

ik wil met
niemand
praten
ook niet
met mij

als je vraagt
mag ik?
dan zet
ik jou
in een rij

voodoo

hutsi
tutsi
foetsie

weg

ik ben in gedachten
ze staan in een rij
niemand die langs komt
ze lopen voorbij

ik kijk in de spiegel
en zie niemand staan
ik voel me heel kriegel
en laat me maar gaan

zoekplaatje

ik sta in de rij
en wacht op mij
tot mijn verdriet
ben ik er niet