in kleine seriële pakketjes denkeenheden maak ik kenbaar dat ik besta voor mijzelf en voor jou op voorwaarde dat je mij kunt ontvangen. denkunits zouden uitgedrukt kunnen worden in een maat van energie. het produceren ervan kost denkkracht, energie ontleend aan mijn innerlijke atoomcentrale, het levende zijn, gemoduleerd door eigen gedachtegang en wilbestemming.
eenmaal verzonden in tijd en ruimte, gesublimeerd in teken en taal, slaan zij aan bij degene, die ingesteld is op ontvangst. daar vindt bij goede afstemming demodulatie plaats van het medegedeelde, tekens worden tot tekst en laten zich vertalen door bijgrijpen van associatieve mogelijkheden van de gevoelige geest. en zie, energie wordt getransformeerd naar innerlijke warmte.
deze warmte, vergelijkbaar met een aangeslagen atoom, brengt de boodschap van mijn gedachten over zoals bedoeld met finaliteit. de kwaliteit van de wilskracht en wilbestemming geven de mate aan, waarin de andere atoomcentrale wordt aangeslagen, de totale hoeveelheid energie, onttrokken aan de bedenker en gegeven aan de ontvanger, de schenker van warmte.
communicatie, wat is dat? kun je geëxcommuniceerd worden door een ander? heb je internet en een modem (modulatie-demodulatie) nodig om te kunnen communiceren of zijn het slechts hulpmiddelen? is afstand in tijd en ruimte nodig om van communicatie te spreken? als identiteiten samenvallen, gaan wij dan ter communie?
