zaterdag heb ik een kennis begraven, een ver familielid van mijn vrouw: de man van de zus van de vrouw van de overleden broer van mijn schoonmoeder. nou wil ik niet moeilijk doen en ik ben dus geweest, evenals hij. fred, zo luidde zijn naam. hij was heel kunstzinnig en ook nog een blauwe maandag architect (hij hield ook van carneval). hij werd destijds uit de associatie gegooid en heeft sedertdien nooit meer gewerkt, maar ook geen uitkering genoten. uit praktische overweging huwde hij zijn tweede vrouw, die jammer genoeg voor hem, haar inkomen grotendeels doordraaide aan drank, die met notabele korting gekocht was in de winkel, waar zij zelf als voorproefster heeft gewerkt - het maastrichtse wijnhuis sauters - totdat zij een hartinfarct kreeg met een hersenbloeding. dit was nog wel te overkomen, maar de drank niet. alhoewel fred heerlijk scheen te koken in zijn keuken op het 1e verdiep - haute cuisine - bleef zij mager omdat zij steeds een sherrykuur deed. hij kende er ook wat van, hij lag kanariegeel in zijn bekisting door levercirrose. ik zag nu voor het eerst zijn zoon, die na de echtscheiding van zijn vader voor straf nooit meer is langs geweest en hem de vreugde van het grootouder zijn heeft onthouden. waarom moet hij juist nu langs komen met zijn twee kinderen? zijn goede kwaliteiten werden als herinnering vastgelegd, hetgeen niet helemaal strookte met de realiteit, die al te pijnlijk zou zijn. overigens is het een goede gewoonte om het oordeel over te laten aan hem, die recht van spreken heeft. ik moet nog veel leren.
2007/04/05
in zak en as
zaterdag heb ik een kennis begraven, een ver familielid van mijn vrouw: de man van de zus van de vrouw van de overleden broer van mijn schoonmoeder. nou wil ik niet moeilijk doen en ik ben dus geweest, evenals hij. fred, zo luidde zijn naam. hij was heel kunstzinnig en ook nog een blauwe maandag architect (hij hield ook van carneval). hij werd destijds uit de associatie gegooid en heeft sedertdien nooit meer gewerkt, maar ook geen uitkering genoten. uit praktische overweging huwde hij zijn tweede vrouw, die jammer genoeg voor hem, haar inkomen grotendeels doordraaide aan drank, die met notabele korting gekocht was in de winkel, waar zij zelf als voorproefster heeft gewerkt - het maastrichtse wijnhuis sauters - totdat zij een hartinfarct kreeg met een hersenbloeding. dit was nog wel te overkomen, maar de drank niet. alhoewel fred heerlijk scheen te koken in zijn keuken op het 1e verdiep - haute cuisine - bleef zij mager omdat zij steeds een sherrykuur deed. hij kende er ook wat van, hij lag kanariegeel in zijn bekisting door levercirrose. ik zag nu voor het eerst zijn zoon, die na de echtscheiding van zijn vader voor straf nooit meer is langs geweest en hem de vreugde van het grootouder zijn heeft onthouden. waarom moet hij juist nu langs komen met zijn twee kinderen? zijn goede kwaliteiten werden als herinnering vastgelegd, hetgeen niet helemaal strookte met de realiteit, die al te pijnlijk zou zijn. overigens is het een goede gewoonte om het oordeel over te laten aan hem, die recht van spreken heeft. ik moet nog veel leren.
Labels:
requiems