in ons kippenhok lopen de meest bizarre figuren. neem nou die aardige meneer schrielhaan. ik noem hem zo omdat hij een lange schrale of schriele donkergevederde haan is, die al jaren aan aangeboren snot lijdt en dus regelmatig zijn neus ophaalt voor allerlei zaken. een jaar of wat geleden is hij van zijn stok gevallen voor een goedloopse bankiva kip, die aanvankelijk iets weg had van een paradijsvogel. zij was er als de kippen bij om zijn pluimen te plukken en uit dat nest is een goudhaantje geboren, geen zacht eike om mee om te gaan. meneer schrielhaan weet bijna alles over kippen en zo nodig zoekt hij het op in het groot parelhoenderboek uitgegeven door de firma barneveld en zonen.
meneer schrielhaan is een meesterkok in het bakken en braden. laatst nog heeft hij een brevet gehaald in het gipsen van eierschalen. verscheidene ontwerpen en kleuren staan op zijn naam. hij is een graag geziene gast bij de kakelende cloacaclan - niet dat hij aan veelvogelarij doet, zoals de meeste van zijn soortgenoten - maar je mag wel stellen, dat hij intussen zijn sporen verdiend heeft en dat is hem aan te zien (immers een goede haan is niet vet). op zijn werk is hij een gewaardeerd medewerker, waar hij tot de haantjes-der-voorsten wordt gerekend. hij is verzot op een ver familielid van hem, de bekende peking duck leah min. maar aangezien het verre familie betreft, kraait daar geen haan naar.
