onze patrones st. barbara

gelukkig heeft haar vader barbara niet laten opsluiten in het torentje met de drie ramen, dat symbool staat voor haar standvastig geloof in de drievuldigheid. niet omdat hij vreesde voor haar schoonheid, immers hij liet haar alsnog schaken door de primus inter paris, haar reddende levensengel, die geen paard van troje nodig had, maar omdat hij vond, dat het zonde zou zijn haar te onthoofden louter alleen omdat zij katholiek was geworden. immers wij leven in een multiculturele maatschappij. bovendien zouden wij in dat geval geen gebruik kunnen maken van haar goede gaven en haar torenhoge kennis, opgedaan door jarenlange meditatie. uit dien hoofde wordt zij vaak in noodsituaties door honderd en één geroepen - of als u wilt aangeroepen - bij brand, blikseminslag en bij plotse dood. zij is niet alleen de patrones van de in ademnood verkerende mijnwerkers - er is zelfs een instituut naar haar vernoemd: st. barbara te lanaken - , maar ook het toevluchtsoord van de stervenden, die zij per infusionem begeleidt naar hemelse weiden. haar geloof in de drievuldigheid komt ook tot uiting in haar kroostrijk dagelijkse leven. alhoewel zij niet de patrones is van de beenhouwers, voor zover mij bekend, verricht zij toch dagelijks kleine wonderen met naald en draad samen met sint hubertus, die meer instaat voor de jachtongelukken en de schotwonden. u mag wel zeggen, dat wij een winnend team in ons midden hebben.