alhoewel de zorgverzekeraar een nieuw woord is en nog niet in mijn van Dale staat, is de inhoud ervan gekend. ik vergelijk het met bedrijf x (ziekenkas) dat failliet is gegaan en onder bedrijf y (zorgverzekeraar) zijn praktijken voortzet met het doel er voor te zorgen zoveel mogelijk geld te slaan uit het verzekeren van behoeftige personen of om ervan verzekerd te zijn dat zoveel mogelijk geld wordt verdiend aan het verzorgen van niet zieke mensen.
van oudsher wordt bekend verondersteld dat de betekenis van “ver” in samenstellingen een peioratieve betekenis heeft. het woord verzekeraar zegt dus genoeg. verzorgen is dan ook met zorg ombrengen. het ironische aan verzekeren is dat het idee gewekt wordt, dat het om iets sociaals zou gaan. meer dan waarschijnlijk wordt hiermee bedoeld de collectieve en verplichte bijdrage van te verzekeren personen, die verondersteld worden niet ziek te zijn (anders volgt toch uitsluiting).
het machtsmisbruik van een dergelijk instituut wordt ontleend aan de zogeheten sociale functie, die dit bedrijf zou uitoefenen en het ziet zich gesanctioneerd door het stilzwijgende fiat van de inerte overheid. zelfs aan jou wordt verdiend. zij gaan er van uit, dat jij wel zult protesteren, maar niet zult procederen. inmiddels strijken zij de rente op van jouw neurose.
zijn het niet de ziekenkassen, die in binnen- en buitenland gekend zijn vanwege hun riante patrimonium? en is het niet de christelijke ziekenkas, die onlangs nog het domein hengelhoef heeft verkocht? het is schandelijk, dat zij het voorbeeld volgen van de staat, die andermans patrimonium (ons belastingsgeld) verkoopt om de staatsschuld te financieren.
