het is triest gesteld met de rechtspraak in belgië. het is nog niet zo lang geleden, dat de rechters politiek benoemd werden en dat heb ik zelf aan den lijve kunnen ondervinden. het begint al met justitie, die keer op keer fiscale amnestie geeft aan fraudeurs. een regelrechte belediging voor de brave burgers, die keurig alle belastingen betalen en voor onze noodlijdende democratie. met deze fiscale "amnesie" wordt toch minstens de indruk gewekt, dat de meeste fraudeurs in de regering zitten.
dan de uitspraak van rechter robeyns uit tongeren, die tekeer gaat tegen homo’s. natuurlijk mag rechter robeyns een eigen mening hebben over homo’s, maar hij mag deze mening niet ventileren tijdens de uitoefening van zijn ambt. ik vertel u misschien een klein geheimpje als ik zeg, dat de zogenaamde anti-activiteiten tot één van onze verdedigings-mechanismen behoren en het is dus niet onmogelijk, dat rechter robeyns in wezen stille bewondering koestert voor de homo’s.
de uitspraak van assisen brussel in de zaak van mohammed hammani is voor elk weldenkend mens onbegrijpelijk. willens en wetens schieten op politiemensen met de bedoeling om niet te doden? positieve discriminatie? het wordt stilaan tijd dat niet alleen daders maar ook rechters gescreend worden door de gerechtspsychiaters. overigens moet u daar niet al teveel van verwachten, want in de praktijk komt het vaak voor, dat ook zij er volledig naast zitten. hiermee is de cirkel gesloten.
zelf ben ik door het riziv op ongeoorloofde wijze achtervolgd voor vermeende overconsumptie. ik heb met bewijstukken aangetoond, dat de vijftien collega’s, waarmee ik werd vergeleken twee- à driemaal zo duur waren voor dezelfde pathologie. ondanks dat het riziv het proces in eerste instantie verloor bij de provinciale raad, is zij zelf in beroep gegaan, hetgeen zeer ongebruikelijk is en dat voor het luttele bedrag van 450.000 oude bfs over 5 jaar (dus 90.000 bfs/jaar).
in hoger beroep kom je altijd bij dezelfde rechter in brussel terecht, die alle strafzaken ten voordele van het riziv pleit, hetgeen statistisch al on- mogelijk is. daarbij wordt zonder blikken of blozen valse informatie vanuit het riziv gegeven, hetgeen zij als “een vergissing” benoemen. voor de orde der geneesheren en de raad van state ben ik vrijgesproken. gezien de onkosten had ik beter kunnen “bekennen”. nu moet ik het riziv burgerlijk aansprakelijk stellen, en dat is ongehoord.
kortom wij leven in een bananenrepubliek. vergeten wij even ons koningshuis (zonder bananen is dat al heel moeilijk ;) dan moeten we vaststellen dat een bananenrepubliek zo slecht nog niet is, omdat je daar wel weet waar je aan toe bent. een betere omschrijving is dus apenland, waar onrecht en willekeur hoogtij viert. wij troosten ons met de gedachte, dat het recht in de “planet of the apes” beter gewaarborgd lijkt dan in ons klein apenlandje, dat belgië of belsjiek (belgique) heet.
