wij kwamen uit een goede katholieke familie, gekenmerkt door het getal zeven maal zeven. de vader van mijn vader was aannemer van beroep en had zeven kinderen: ome jan, deze werd doodgewegen om onduidelijke reden, misschien een afvallige katholiek? ome jo de architect, ome joris de wis- en natuurkunde leraar, ome frans de apotheker, ome leo de kinderarts, tante henriette gehuwd met ene schuermans uit goirle en tante ant gehuwd met ene bloemist janssen uit maastricht. en zowat alle broers en zusters van mijn vader hadden eveneens zeven maal zeven kinderen.
ome jan
gehuwd met ? en een drietal kinderen: michiel, jeanette en catharine. zoals ik al zei werd ome jan doodgezwegen om onduidelijke en onnozele redenen. als ik de familie moet geloven had hij een doodzonde begaan en derhalve is het doodzonde, dat ik niets over hem weet. ik geloof, dat hij in limburg woonde en leefde. ik ken in het centrum venlo een grote electrozaak annex fietshandel en ik denk, dat dat familie is. ook schijnt er in heerlen een meester bedaux te wonen, die nogal bekendheid verwierf omdat hij een groot proces tegen de dsm had gewonnen.
ome jo
architekt van beroep en een rebel. hij genoot nogal bekendheid in de lage landen en had een kenmerkende wijze van bouwen, geïnspireerd op de romaanse stijl. gehuwd met tante mien willekes en een zevental kinderen. zijn oudste twee zonen arnaud en peter-paul zetten zijn imperium voort verder maria, sjors, frans, leonie en joostje, die met ene taminiau gehuwd was. ome jo speelde de eerste viool zowel in letterlijke als in figuurlijke zin. samen met mijn vader en zijn vriend kessels, die de cello hanteerde, speelden zij vaak kamermuziek en meestal trio, hetgeen mijn moeder wel kon waarderen. ome jo had golvend lang haar, zoals beethoven, luste graag een borrel en rookte als een ketter, waarbij hij de ene na de andere sigaret opstak tussen zijn kunstgebit. hij leed aan copd mn emphyseem en is daaraan ook gestorven, omdat hij zijn sigaret niet meer kreeg getrokken. en als ik zijn kinderen moet geloven was hij een potator.
ome joris
mijn vader, gehuwd met annie van beurden-tanis, studeerde aan de hbs in tilburg en later in leiden wis-natuur- en sterrenkunde. hij doorliep tevens twee hoofdvakken aan het conservatorium orgel en violoncello. hij was dan ook een graag geziene gast bij vrienden en op studentenfeesten. hij zou bijna gepromoveerd zijn in de sterrenkunde, ware het niet, dat er ineens een nieuwe en spectaculaire ontdekking werd gedaan, die heel zijn proefschrift ontkrachtte (ik denk aan zoiets als waarom de aarde plat is als een pannenkoek).
mijn moeder annie (jont) zat op de middelbare meisjes school of mms geheten. zij volgde tevens de tekenacademie, waar zij naar believen schetste en het liefst aquareleerde. uitzonderlijk deed zij ook wel in olie en canvas en er stond een bizonder goed gelijkend portret van mijn vader achter op de ezel in onze grote (muziek)kamer. zij was geliefd bij haar kunstvrienden vanwege haar spontaneïteit en goedlachsheid. zij kwamen bij ons regelmatig op de koffie. zij was ahw het middelpunt van het gildeleven in vught.
de vader van mijn moeder was een deftig uitziend onderwijzer met maatpak en lorgnet en ook goed katholiek. deze was getrouwd met een freule tanis, die van goede huize kwam, dat kon je zo zien. wij hebben haar later frekwent bezocht in het bejaardentehuis te gilze-rijen. ome ad, de enige broer van mijn enige moeder, was na zijn hbs-a in de commerce gegaan en verkocht franse hautcouture in gerenomeerde huizen, gelokaliseerd in nijmegen en utrecht. hij kocht in in parijs. hij was gehuwd met tante moor van de ven en zij hadden zes kinderen, simone, marc, georges, adriaen, renéetje en fransje (francien). als student biologie resideerde ik in een van zijn panden aan de oude gracht 165 te utrecht, waar ik een riant onderkomen had. in het weekend reed ik dikwijls met ome ad naar huis en ik moest dan chaufferen, alhoewel ik mijn rijbewijs nog niet had. hij is op jonge leeftijd overleden aan een hersenbloeding.
wij waren thuis met zeven kinderen. jacoba was de oudste en na haar gynnasium alfa, studeerde zij in tilburg aan de academie binnenhuis-architectuur en later nog beeldhouwen. zij heeft enige tijd les gegeven in baarn, maar lang heeft ze het niet kunnen volhouden. later vestigde zij zich in de jordaan, in een enorm pand, waar zij enige naam maakte als kunstenares. zij heeft jarenlang samen geleefd met relly tarlo, een post-moderne musicus, een die werkte met een muziek-chip en computer en met allerlei bizondere contructies, waar muziek in zat of uitkwam rollen. vlak voordat zij stierf, toen de noot het hoogst was, is zij nog met hem getrouwd.
joris mijn identieke tweelingbroer, bij zijn geboorte eerst aangezien voor moederkoek, was mijn grote concurrent in de letterlijke zin (con currere). hij leek zo op mij, dat zelfs mijn moeder zich af en toe vergiste en eens heb ik eens een foto van mezelf laten maken, waarvan zij bezwoer dat het mijn tweelingbroer was. wij hadden precies dezelfde ogen en dus even slecht, in die tijd -5 bijziend en -2 astigmatisch. hij was ijdel en vertikte het om zijn bril op te zetten. vaak gebeurde het, als wij naar school fietsten hij aan mij vroeg wie er zwaaide aan de overkant van de weg en ik dan ongeacht de persoon aan de overkant antwoordde, dat het een van zijn vriendinnen was. op school werden wij vanwege het gemak en om zeker te zijn altijd in parallel klassen geplaatst, zodat wij naar believen van les konden wisselen, omdat dat toch niemand in de gaten had. hij emigreerde naar vancouver en stichtte daar zijn eigen dansschool in ballroom and latin-american dancing. hij huwde in canada ene penny devitt, prima ballerina en had daarvan drie kinderen, stephen, marc en tamara, eveneens een topdanseres. later ging hij chinees halen en kreeg van xing ni nog joris junior.
jeroen, de andere helft van de tweeling en de eerstgeborene, was een knap kereltje om te zien en hij vond, dat joris eigenlijk achilles had moeten heten, omdat hij, joris, zijn achillespees had vastgehouden bij de geboorte. professor van de ven had naar aanleiding van die gebeurtenis nog een gedicht geschreven castor en pollux genaamd, dat werd gepubliceerd in een literair tijdschrift, waar onder andere ook luc van hoek in schreef en de siemer, de pastoor van hilvarenbeek, waar die gasten regelmatig samenkwamen. uit zijn utrechtse periode werd giselle geboren, die eerst de hoge hotelschool maastricht doorliep en later bestuurskunde aan de universiteit van amsterdam. van haar heeft hij zijn eerste kleindochter lisan. later huwde jeroen de maastrichtse germaine, die hem bastiaan, roderick en charlotte schonk. zij was een smeetse.
michael, in stuitligging geboren en waarvan de armpjes niet tijdig waren afgehaald voor de geboorte van het hoofd, had dus een tweetal erbsche paralysen en als gevolg daarvan ook klompvoetjes. hij heeft talloze operaties ter correctie moeten ondergaan in de beroemde maartenskliniek in nijmegen. hij had heel blond haar en het was vanzelfsprekend dat hij in alles meedeed ondanks zijn handicap. hij brak dan ook regelmatig een of ander lidmaat. hij speelde trompet en was lid van een muziekanten- cq jazz-groepje. hij was gehuwd met rietje, verpleegster van beroep, die hem drie kinderen schonk, jacob, een jazzpianist, areke en johanna. hij kende een soort van manisch-depressieve perioden en tijdens de behandeling met antidepressiva, in de vulnerabele periode, heeft hij zich thuis opgehangen en werd gevonden door zijn jongste dochter, die daaraan een zwaar psychotrauma overhield.
rafaël, lieveling van vader, omdat hij later ook wis-en natuurkunde studeerde aan de universiteit van utrecht met specialisatie audiologie. na zijn studie is hij eerst leidend ambtenaar geworden bij het ministerie van volksgezondheid en later bij huisvesting, ruimtelijke ordening en milieu, en ik herinner mij een merkwaardige gebeurtenis, toen ik mijn diploma geneeskunde moest laten viseren door de inspecteur van geneeskunde te maastricht. hij zei bedaux, gek zo heet mijn baas ook en het bleek mijn jongere broer rafaël te zijn. ik stond werkelijk perplex. rafaël bespeelde evenals mijn vader de violoncello. hij huwde floortje ruiters, en uit dat huwelijk werden in galop 3 kinderen geboren, jasper, lisa en janna.
leo, genoemd naar ome leo, de kinderarts, die dat jaar tevoren zijn nek had gebroken in een droevig accident. deze ome leo was gehuwd met tante nes binder en uit dat nest kwamen vier kinderen voort, waarvan drie professoren, rogier, jan-baptist, godelieve en veerle. leo studeerde hbs-a en werd later leidend ambtenaar bij het rijksministerie van weg- en waterbouw. hij wordt regelmatig naar het buitenland uitgezonden oa bij overstromingen en andere rampen. zij hebben drie kinderen, uit zijn eerste huwelijk maurice, uit zijn tweede chris en joris.
maritza, de jongste en een schatje. deed gymnasium alfa opleiding en later schoevers (secretaresse opleiding). zij was gehuwd met de adelijke olivier zinnicq-bergman en kreeg twee kinderen, barbara en oliviertje. zij zong alt en blies op houtblaasinstrumenten, studeerde aan de muziekacademie van antwerpen. één van haar beste vriendinnen was sandy uit goirle, die de viool hanteerde. zij woonde aanvankelijk in het huis op de heuvel met het meertje in mol en later in geel. omdat zij het op een dag niet meer zag zitten – god weet waarom - heeft zij zich voor de trein gegooid en er zijn eerst drie treinen overheen geboemeld, alvorens er enig spoor werd gevonden. pauvre maritza.
ome frans
apotheker van beroep, woonde aanvankelijk op de markt in het pittoreske valkensweerd. later werd hij hoofdapotheker van het st. jozefziekenhuis te eindhoven, waar ik hem af en toe opzocht in de functie van wetenschappelijk medewerker van de firma organon en later janssen-pharnaceutica. hij was gehuwd met tante mien willekes, docente in klassieke talen. eveneens zeven kinderen, waarvan de oudste jan na één jaar overleed. dus noemden ze ter herinnering hun tweede zoon ook jan, die later bibliothecaris-archivaris werd in deventer. dan maria, nucleair geneeskundige en vervolgens frans, die biochemicus was en lector aan de vu. leo was bedrijfspsycholoog. sjaak (jacobus) wiskundeleraar te amstledam en hun jongste leentje (magdalena).
ome leo
was kinderarts en woonde aanvankelijk in bergen op zoom in een schitterend huis, dat ik mij nog goed kan herinneren. vroeg overleden als gevolg van een auto-accident, gehuwd met tante nes, die later naar utrecht verhuisde, omdat zij huwde met ene oostenrijker van naam binder. hun kinderen prof. rogier, hoogleraar in de archeologie. prof. jan-baptist, hoogleraar in de kunstgeschiedenis te amsterdam, godelieve, die mo frans deed en later naar parijs verhuisde en prof. veerle, hoogleraar in de slavische talen en helaas vroeg overleden aan melanoom.
tante henriette
geen kinderen en gehuwd met ene schuermans, die zoals ik al zei leed onder zijn nsb-erschap en zijn psoriatiforme artritis.
tante ant
gehuwd met bloemist janssen uit beek en later woonachtig in maastricht, midden op de grote staat. hij overleed al vroeg aan een hersenbloeding. zij waren nog eens goed katholiek met tien kinderen: pieter, michiel, mariëtte, margriet, georges, marilou, leo, emily, frans en karel. vaak heb ik daar gelogeerd met mijn vriend bernhard en het was er altijd vreselijk gezellig. in mijn puberteit was ik een beetje verliefd op marilou (en jacoba op pieter). ja, neef en nicht vrijt licht. ondanks dat tante ant al jaren in maastricht woonde bleef zij plat tilburgs praten alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. het was een heel goedhartige vrouw voorwie niets te veel was.
