tegenwoordig heet het het maaslandziekenhuis. in die tijd had het ziekenhuis 850 bedden. na mijn tijdelijk vrij beroep in de zwakzinnigenzorg, werd ik als assistent aangenomen door dr. van de wiel, hoofd opleiding interne, die zelf zijn opleiding had genoten bij de beroemde prof. borst uit amsterdam.
in die tijd werkten er vier internisten te weten: dr. van de wiel, uit amsterdam, nefroloog en hoofd dialyse. dr. jan visser, algemeen internist met specialisatie maag-darmgeneeskunde. dr. dré moers van maastricht, endocrinoloog en diabetoloog en dr. hein bron uit nijmegen, hematoloog en oncoloog.
op cardiologie werkte dr. naninga, die de onderhandelingen voerde met het ziekenfonds, dr. de vos, die bij de dsm had gewerkt en dr. pluym. die zijn opleiding in nijmegen had genoten bij prof. vonk. deze laatste deed de cathéterisaties en verwees de patienten naar het st.catharina ziekenhuis in eindhoven, later naar het st. annadal ziekenhuis in maastricht. in mijn tweede jaar kwam daar dr tummers bij, die zijn opleiding had genoten in rotterdam bij prof. hugenholz. op isotopen werkte dr harry van de pol, die ik nog kende uit den bosch.
op longziekten werkten dr westerhof, gepromoveerd op corticosteroiden en dr. rogier van bever uit belgië, die later directeur werd van een bekende firma in de farmaceutische industrie omdat hij als vlaming goed frans sprak;)
op neurologie dr corten, die een boek over de ziekte van parkinson had geschreven. met hem heb ik eens een autoriteitsconflict gehad, omdat ik een patiente moest behandelen, die vol hersenmeta's zat met cytostatica, zonder dat ik haar mocht inlichten over de ernst van de situatie.
op de afdeling chirurgie dr. kortland, hoofdopleider en dr kouwenhove, een oude rot. voorts dr janelli, een vaatchirurg van italiaanse afkomst en de laatstejaars assistent mouthaan, een indo, die veel over intraveneuze voeding afwist.
dr hardy, de röntgenoloog die promoveerde op de betekenis van het röntgenonderzoek. dr. ceelen, patholoog-anatoom, die in meerdere ziekenhuizen werkte en zeer bekwaam was.
er waren vijf assistent-internisten in opleiding: wim peters uit sittard zelf, die promoveerde in leiden op botstofwisseling. hub pöttgens uit kerkrade, die zo plat sprak als een dubbeltje en die later directeur van een tehuis over de duitse grens werd. anneke rodts van haar weet ik niets meer, behalve dat ze rood haar had. christine, een zachtaardig meiske, die het slecht trof omdat zij de secretaris van de direkteur huwde, die later in het gevang terecht kwam wegens verduistering van ziekenhuisgelden. jeroen bedaux uit vught, die van plan was de opleiding cardiologie te volgen in maastricht bij prof dr wellens omdat hij daar een extra verbinding mee had.
de onderlinge sfeer was prima, er werd hard gewerkt en ook gelachen. de algemene opleiding was twee jaar en onderverdeeld in blokken van vier maanden : gastero-entero, nefro-dialyse, endocrino en diabetes, cardio-pneumo, hemato-onco en algemene interne.
wekelijkse praatjes en overdrachten: internisten-, isotopen-, radiologie- en longfotos, pathhologische anatomie, labo en overdracht chirurgie. dagelijkse routines, de visites, de patiëntenopnames en de spoedgevallen. honderden sternum- en leverpuncties heb ik daar verricht.
het sociale leven s’avonds was al veel minder, de bar vaker gesloten. ook werd er minder gesport. het ziekenhuis lag vlak bij het station op de hoek van de rijksweg noord en de odasingel. wij woonden in de mathias kempstraat in een prachtige éénsgezinswoning met garage en tuin op vijf minuten afstand van het ziekenhuis.
sittard, de geboortestad van toon hermans en van mijn zoon bastiaan, geboren op een snikhete dag in juni. juffrouw martens, de vroedvrouw had het er maar moeilijk mee omdat ik dokter was en zij op van de zenuwen. slijm afzuigen lukte haar niet meer, omdat haar gebit los kwam, zodat ik het even moest overnemen.
sittard was een gezellig stadje, vooral om te winkelen en ik was dan ook regel matig mijn vrouw kwijt. je kon er een leuke stadswandeling maken over de oude wallen en langs de kloosters. het lag op een steenworp van duitsland, waar je de dierentuin kon bezoeken (tüdderen) als je eens behoefte had aan andere gezichten.
