als laatste co-schap voor mijn artsexamen moest ik 3 maanden naar een groepspraktijk in venlo voor mijn huisartsengeneeskunde. aan het centrum waren een drietal huisartsen verbonden. ik kon het goed met hen vinden, waarschijnlijk omdat ik al ervaring in huize st anna in heel had opgedaan en ik wat ouder was (lees: geen snotneus). bovendien vonden zij het wel prettig om met een toekomstig collega op pad te gaan. alleen is maar alleen en wat is nog aangenamer om onderweg gezelschap te hebben van iemand, tegen wie je van alles kwijt kunt, bijvoorbeeld over je nieuwe auto of boot en hoe heerlijk het is om arts aan huis te zijn.
natuurlijk moesten wij ook een scriptie maken over een bijzondere casus, die persoonlijk door je werd opgevolgd. ik had een vrij klassieke titel bedacht en ik meen dat het zoiets was als: “het wegnemen van de hysterie bij de vrouw in contramine”. mijn opleiding in de gewone en sociale psychiatrie kwam goed van pas, evenals mijn eigen ervaring ;). tenslotte was ik toch niet voor niets kind aan huis geweest bij de gekende directeur van voorburg, het grootste gekkenhuis in vught ooit. mijn scriptie scoorde dan ook naar behoren op het huisartseninstituut in nijmegen.
ik herinner mij, dat ik mijn scriptie aan mijn tweelingbroer liet lezen, die toevallig overgekomen was vanuit vancouver en hij voortdurend krom lag van het lachen. van weeromstuit ging hij aan de contrabande. volgens hem was het onmogelijk om de hysterie bij de vrouw weg te nemen.
natuurlijk moesten wij ook een scriptie maken over een bijzondere casus, die persoonlijk door je werd opgevolgd. ik had een vrij klassieke titel bedacht en ik meen dat het zoiets was als: “het wegnemen van de hysterie bij de vrouw in contramine”. mijn opleiding in de gewone en sociale psychiatrie kwam goed van pas, evenals mijn eigen ervaring ;). tenslotte was ik toch niet voor niets kind aan huis geweest bij de gekende directeur van voorburg, het grootste gekkenhuis in vught ooit. mijn scriptie scoorde dan ook naar behoren op het huisartseninstituut in nijmegen.
ik herinner mij, dat ik mijn scriptie aan mijn tweelingbroer liet lezen, die toevallig overgekomen was vanuit vancouver en hij voortdurend krom lag van het lachen. van weeromstuit ging hij aan de contrabande. volgens hem was het onmogelijk om de hysterie bij de vrouw weg te nemen.
