ik werkte in hoensbroeck, en in het reumacentrum, woonde in smeermaas en nam af en toe waar voor mijn collega in tongeren.
in the mean time deed ik veel preoperatieve consulten het meest voor neurochirurgie, chirurgie en orthopedie en verwierf langzamerhand enige naambekendheid in het st. jansziekenhuis. tot mijn verrassing werd ik 2x expliciet door de medische raad gevraagd om te solliciteren.
helaas werd dit tegen gehouden door leuven (prof. dr. de geest). ik werd wel voor een gesprek uitgenodigd, ik denk meer uit nieuwsgierigheid. het grote probleem bij hollanders is dat zij recht door zee zijn en daar houden belgen niet van ;)
het verbaasde mij dan ook, dat ik op een gegeven moment toch gevraagd werd door dr. eerdekens voor een waarneming, omdat hij geen assistent uit leuven kon krijgen. hij was daar ook eerlijk in en dat waardeer ik nog steeds. het was een periode voor vijf weken en ik ben trots en gelukkig dat er tijdens mijn waarnemingsperiode maar 1 patient is gestorven, maar dat zal wel toeval zijn.
ik moet nog een grappig voorval vertellen. omdat dr bosmans de oudst zittende cardioloog uit leuven was, maar zelf geen zeggingschap had over zijn eigen patiënten als zij op de intensieve zorgen waren opgenomen (hier was dr eerdekens de baas). hetzelfde gold trouwens ook voor dr. paul clerens, die zijn opleiding in nijmegen had genoten. dit was voor mij een rare gang van zaken, aangezien ik van mening ben, dat de behandelend arts ook zijn patiënt op de iz behandelt.
ik werd door dr. bosmans uitgenodigd voor een gesprekje. u moet weten, dat hij een enorm huis in genk bewoonde aan de reinpadstraat, waar hij samen met zijn vrouw, die verpleegster was, praktijk deed. in huis was een zwembad! en u kunt rustig stellen, dat hij in het geld zwom. het ver- haal ging, dat als iemand op spoed werd opgenomen voor dr. bosmans, deze uren moest wachten.
hij vroeg mij, hoe ik dacht de ziekenhuispraktijk te doen, aangezien ik in smeermaas woonde en ruim 15 minuten van het st. jansziekenhuis). ik antwoordde vriendelijk, dat ik sneller in het ziekenhuis was, dan hij vanuit de reinpad straat. hiermee was ons gesprek afgerond.
dr. clerens had geen praktijk aan huis, was dag en nacht in het ziekenhuis en woonde op de weg naar as in een flat van het complex kievit. hij was niet gehuwd, zeer schrander en een uitmuntend schaker. zijn broer was ingenieur bij de nasa en als deze een probleem niet opgelost kreeg, trok hij naar paul, die het zonder blikken of blozen voor hem oploste. een peulenschil. slordig was hij wel, zo kwam het dat hij eens zijn heup brak, omdat hij uitgleed over een bananenschil. zijn naambordje stond niet aan de voorkant, maar aan de achterzijde, omdat daar een groot raam was, dat leek te zijn afgeplakt met een doorzichtige aluminium folie. achteraf bleek, dat de werkster niet was geweest.
