tijdens mijn opleiding cardiologie leerde ik dr. alfons van wylick kennen, iemand, die net een half jaar eerder aan de opleiding cardiologie bij prof wellens was begonnen. hij was nogal eigenwijs en ik heb vaker voor hem moeten bemiddelen bij prof. wellens. buiten dat heb ik hem getipt over de plaats, die was vrijgekomen in het st. jacobus ziekenhuis te tongeren, omdat ik intussen de hele maaskant had afgestroopt op zoek naar een baan. maar aangezien ik inmiddels besloten had om de tijdelijke baan aan te nemen als plaatsvervangend directeur van hoensbroeck, heb ik alfons getipt en hij werd daar aangenomen.
inmiddels had ik gesolliciteerd in het centrum voor gespecialiseerde geneeskunde (naast het reumacentrum van dr. remans) in genk, waar ik na hoensbroek mijn resterende tijd doorbracht. althans de eerste vijf jaar. later ben ik toch zelfstandig begonnen, omdat ik het niet eens was met de politiek, die werd gevoerd door onze senator van de vld. het is een man met een bijzondere kijk op de maatschappij. de economie prevaleert, de patient is het middel om dat doel te verwezenlijken. hij bezit een tweetal villa’s aan de côte dázur, waar gasten zoals jean luc de haene welkom zijn in zijn melkhuisjes, de casa nostradama. procentuele afhoudingen zijn bij de orde der geneesheren uit den boze, behalve bij voorname doktoors. ook worden bij deze dichotomie anders gedefiniëerd.
hij heeft een eigen restaurant de boote geheten, dat aanzienlijk in waarde toenam na verbouwing en het verhaal gaat dat de parkeerhaven met bebouwing zijn aangelegd op kosten van de provincie. ook zijn er veel koks in de boote genomen, ik denk aan dirk appelthans van peper en zout. veel heeft hij in de senaat niet gepresteerd en hij zou van teleurstelling uit de senaat gestapt zijn - omdat alles anders liep, dan hij het zich wenste - om zich weer helemaal te wijden aan het enige vak, dat werkelijk winst geeft, de toegesneden patiëntenzorg, reuma op maat.
het was dus voor alfons van wylick, dat ik enkele malen in tongeren heb waargenomen en ik herinner mij, dat ik de eerste maal heel lang op mijn geld heb moeten wachten, zodat ik de tweede keer mij een voorschot liet uitbetalen. alfons was een eigenaardig man, eigenwijs tot en met en niet geschikt om met wie dan ook samen te werken. de een na de andere cardioloog verdween na een aantal maanden. delegeren kon of wilde hij niet en het was zelfs zo, dat hij vanuit zijn vakantiebestemming opbelde om te horen hoe het met zijn patiënten ging. dat had ik hem rap afgeleerd.
later heeft hij nog een avontuurtje gehad samen met dr. peerenboom in middelburg, hetgeen beiden slecht is bekomen. de verpleging aldaar schijnt alles voor het zeggen te hebben en dat zijn doktoors in belgië zeker niet gewoon. hij werkt momenteel in maaseik en dr. peerenboom in
sittard.
