de prinses op de kwakvorst

in de tijd, dat ik nog dromen kon, droomde ik eens van een prinses, waarvoor ik een boontje had, en zie, de erwt, waarop deze prinses sliep, viel van het veren matras (niet een matras met veren van staal, maar van eiderdons) op de vruchtbare grond, de oergrond, die vrucht baart, een voedzame fertiele bodem voor nazaten, want het hemelbed, waarop zij droomde stond natuurlijk midden in de natuur en omdat het een droom van een lieve prinses was, begon de erwt wortel te schieten. ja, zij was wel in heel goede teelaarde gevallen, niet dat er meteen al de zogenaamde prinsessenboontjes uit ontstonden, immers daar was toch nog een kruisbestuiving voor nodig, neen, omdat het een droom was begon het erwtenplantje te groeien naar het licht erboven.

zo bloeide en groeide de erwtenplant schielings omhoog, verder en verder en reikte op korte stond aan de hemelen. onder aan de basis stond een betoverde vorst (immers, wie anders is voor een prinses de geschikte persoon?) luidkeels te roepen naar zijn beeldschone prinses. de volksmond spreekt ook wel van kwaakvors, maar omdat hij ook iets van zijn emoties kwijt wilde geraken, noem ik hem een kwakvorst. neem mij mee, neem mij mee in het hemelbed o lieve prinses, opdat ik u kan ophemelen. hij begon zijn lange klim op de erwtenplant naar boven. niet, dat er klimop groeide, maar wel trossen vlinderbloemen, die welig tierde, evenals de kwaakvors, die uitzinnig was van vreugde en die met zijn prinses de plomp in wilde zakken.

de prinses was aangedaan omdat het geluid aangenaam was te horen en haar ook een beetje nieuwsgierig maakte, immers wie kent niet het sprookje van de betoverde kwakvors. zij boog zich voorover naar de bloemen met vlinders, waarbij haar behoorlijke en bekoorlijke borsten zich uitstalden als rijp fruit en tilde de kwakvors met een lieflijk gebaar het hemelbed in, maar niet voordat zij hem voorzichtig een zachte kus had gegeven op zijn koude neus omdat hij bleef roepen neem mij mee, neem mij mee, neem mij. en zie, plotsklaps veranderde de kwakvors in een schone prinselijke jongeling. innig kuste hij zijn zo geliefde prinses en bezorgde haar vlindertjes en gaf haar het kwakje, dat hij beloofd had. dus leefde hij lang en gelukkig verder als vorst.

de wolf en doodkapje

het doet me deugd, dat je als rechtgeaarde dochter zo bezorgd bent om je moeder te verliezen, en dat je mij de eer toedicht om dat voor jou te verwezenlijken. na één en twintig jaartjes lijkt mij dit een volwassen gedachte, zeker na het diepgaande telefoongesprek, dat ik met jou mocht hebben in het recente verleden. ik was van plan om je moeder de dag van haar leven te bezorgen en ik dacht aan de biesbosch als locatie, tenminste als je daarmee akkoord bent. de mogelijkheden aldaar zijn immers legio. ik vond het ideetje van jouw willem uit de fillem van hannibal ook wel aanspreken, tenslotte heb ik daar de opleiding voor gehad. ik vond zijn analyse messcherp, maar ik kies toch liever voor mijn eerste plan. je moet nu nog even je zenuwen bedwingen en denk eraan, dat je de politie pas zondagochtend belt, omdat je je ongerust maakt over het feit, dat je moeder nog niet is thuisgekomen en niets van zich heeft laten horen. ps: heb je het geld al op de bank gezet, zoals afgesproken?

uit moderne sp®ookjes: de wolf en doodkapje

het land van orf

het niet te geloven sprookje van het land van orf, waar geen echte koning regeerde maar wel een sadistische meester, die wij smorf zullen noemen. hij was meester van de winden – van welke aard ook – van borealis de noordenwind, die koelte bracht na de zomer, eurus de oosten wind, die de zaden meetroonde in het voorjaar en de grote moerasachtige vlakten bevruchten, nodig om in de zomer planten, vruchten en granen te doen groeien, notus de zuiderwind, die de warmte bracht als een sirocco en zephyr de westenwind, die de regen bracht en de rivieren deed overstromen om het land te doen zwellen van gewassen. het land werd bewoond door inwoners, die gekwelders werden genoemd omdat de meesten leefden in de vlakten van vochtige kwelders, waarbij her en der uit de grond wellen opborrelden met geuren, die gevoed werden door de eigen winden van smorf. zeker is het, dat in die wind geurstoffen voorkwamen, die wij kunnen vergelijken met sferomonen zodanig, dat zij afhankelijk bleven van smorf zolang zij die geuren opsnoven. en daarom werden zij gek-wel-ders genoemd. het is niet zeker of smorf leerling is geweest van de tovenaar rinzwind, maar smorf zou best ranzigewind genoemd kunnen worden.

omdat het leven al geregeld was in het land van orf door dat monsterlijke mannetje smorf, en hij eigenlijk alles onder controle had met zijn schrikbewind, trok hij éénmaal per jaar op oorlogspad met zijn gekwelders om vers bloed van elders te importeren en ook gewoon voor wat afleiding. in het naburige land flandriak woonde de lieve prinses ghanna, dochter van koning ghort, die in alle rust heerste over flandriak. en zo gebeurde het dat smorf haar op slinkse wijze schaakte, toen zij met haar gevolg in haar buitenverblijf verbleef, dat relatief dicht bij het land van orf was gelegen en haar onder zijn bewind plaatste. en omdat hij meester was van alle winden, liep zij daar verdoofd rond om haar meester te (be)dienen. koning ghort was ontdaan en woedend en lag voortdurend te piekeren hoe hij zijn lieve dochter ghanna terug kon winnen. de dienstplicht werd weer ingevoerd en hij loofde een grote som uit aan diegene, die haar kon redden.

nu wilde het toeval, dat in de bergen van het land van orf en grenzend aan flandriak een man leefde met de naam ghondrik. oorspronkelijk kwam hij uit het land van nederbaaf ten oosten van het land van orf. hij was een vrolijke vrijmoedige en avontuurlijke knaap, die zich het lot van de gekwelders aantrok. gelukkig waren daar in de bergen minder kwellen aanwezig, zodat er ook minder gekwelders waren en het volkje, dat daar leefde ver van de hoofdstad smorfstock werden frikwelders genoemd omdat zij vrij waren van kwelders. het kwam ghondrik ter ore door de heraut van koning ghort, dat de lieve prinses ghanna geschaakt was door smorf en hij haar ten huwelijk zou schenken aan degene, die haar uit de klauwen van de gemene smorf kon redden. en omdat het land nederbaaf grensde aan flandriak, kende ghondrik de prinses ghanna van staatsvisites, die hij vroeger had afgelegd. en hij herinnerde zich dat ghanna toen al een begeerlijke prinses was, knap jong en bovendien belezen. haar robe was bezet met goud brokaat, dat vanwege de schijn brokanje werd genoemd.

aan de overkant van de bergen leefde nog een volk vrij van de invloed van de winden van smorf en zij werden gnurken genoemd. het waren kleine pezige aardmensjes, die voortdurend kleine geluidjes maakten, die nogal gnurks overkwamen, maar toch hadden zij een goed karakter. zij dreven handel met de frikwelders en samen hadden zij, door scha en schande wijs geworden een antismorf-pact gesloten om erger te voorkomen. zij leefden in holle bomen en aardgangen en konden zich met grote snelheid zowel ondergronds als bovengronds verplaatsen. of zij ooit in contact waren geweest met de hobbits van gandalf laat zich raden. de frikwelders van hun kant waren grot- en spelonkbewoners en leefden van de jacht en de visvangst. het bijzondere aan hen was, dat zij beschikten over een scherpe blik en over grote afstanden konden kijken, hetgeen een groot voordeel opleverde. zo was het dan ook, dat zij de avontuurlijke ghondrik al van verre hadden zien aankomen maar ook, dat hij niets slechts van zin was. zo kwam het, dat ghondrik zich tijdelijk had geschaard onder de frikwelders, om zijn avonduren daar door te brengen bij het kampvuur en van daaruit zijn avonturen te ondernemen.

zo geschiedde dat hij daar een plan bedacht om de schone ghanna uit de neerwinden van de gemene smorf te bevrijden om haar dan triomfantelijk terug te brengen naar haar vader ghort, koning van flandriak, waarbij de keuze tussen een grote som geld of de bruidschat hem niet moeilijk leek. immers als hij haar zou huwen, zou vanzelf te zijner tijd hem het koninkrijk toebehoren, zo leert de tijd. bovendien maakt geld niet echt gelukkig, en zeker niet als je daarvan al genoeg hebt. want wat de meesten niet wisten was dat ghondrik eigenlijk de zoon was van de koning van nederbaaf, gelegen ten oosten van orf. zijn plan bestond hieruit, dat hij zijn vader in het oosten een schijnaanval zou laten uitvoeren op het land van orf, zodat de meeste gekwelders gemobiliseerd zouden worden aan het oostelijk front. ghondrik zelf zou dan met behulp van een legertje frikwelders en gnurken optrekken naar smorfstock, waar prinses ghanna gevangen gehouden werd door smorf, die zelf echter aan het oostelijk front vertoefde om zijn bedompte gekwelders aan te voeren.

en om de invloed van de gemene smorf te doen verminderen en de smorfse winden, die opstegen vanuit de kwellen te doen krimpen, bedacht hij de volgende taktiek. de frikwelders moesten met hun scherp zicht de kwellen lokaliseren, zodat de gnurken de opstijgende dampen konden bestrijden door moerasgas toe te voegen aan de smorfse winden, zodat deze brandbaar en opgestookt konden worden. de gekwelders, die achtergebleven waren uit logistiek oogpunt, of omdat ze te oud waren om te vechten, zouden dan de giftige dampen niet meer inademen, zodat hun geesten bevrijd werden en zij toegevoegd konden worden aan het heer der frikwelders. op die manier zou het oprukkende leger steeds groter worden en massaal tegen de tijd dat zij zouden arriveren bij smorfstock, zodat de weerstand van de elitetroepen snel gebroken kon worden en ghanna bevrijd uit de bedompte kelders van het smorfpaleis. en aldus geschiedde en alles verliep volgens plan.

prinses ghanna werd bevrijd en teruggebracht naar haar vader ghort, koning van flandriak, door de avontuurlijke prins ghondrik van nederbaaf en het verhaal gaat, dat prinses ghanna zelf bereid was om een grote som geld neer te tellen indien ghondrik haar tot zijn vrouw zou nemen – u ziet hoe rechtgeaard deze dochter is en qua karakter op haar vader lijkt – uiteindelijk werd de gemene smorf aan het oostfront verslagen door het gezamenlijke leger van nederbaven, frikwelders en gnurken. voor straf werd hij vol mijngas gepompt zodat zijn bewind gevaarlijk uit elkaar spatte toen er een toorts onder gehouden werd. het vuurwerk was tot in de wijde omtrek te zien als was het ter ere van het houwelijck tussen ghanna en ghondrik. flandriakezen, nederbaven, frikwelders en gnurken werden op het trouwfeest uitgenodigd, dat per decreet één week zou duren. iedereen leefde voorspoedig in vrede en geluk en zoals voorspeld viel het koninkrijk van flandriak ten deel aan ghondrik, toen koning ghort van adeldom kwam te overlijden.