triest

kijk en zie
dat er niets
te horen valt
en luister naar
de beelden, die
in gedachten
je gevoelens
op stelten zetten

het verwarde zijn
discriminant van
geen toekomst,
waarin je uitdeint
in te veel van niets
je opgedeelde zijn
weg diffundeert in
onmetelijke chaos

doe mij rusten
in een wee van pijn
stuur mij terug naar
het geborgen zijn
in klotsend geluid
van de moederbaar
en klaag mee als ik
mijn conceptie afwijs