in de jaren negentig zag ik een vrouw op mijn spreekuur, die kwam op advies van de kinesist van het st. jansziekenhuis (ga eens naar die hollandse dokter in belgië). zij had al een lange lijdensweg van ruim twee jaar achter de rug te beginnen bij de huisarts, die aan wintertenen (en handen) dacht en haar loftyl voorschreef, de internist-endocrinoloog van het st. jansziekenhuis, die haar minipress 1 mg gaf zonder resultaat, de dienst fysische geneeskunde van gasthuisberg (rx en emg negatief) en de vaatkliniek van prof. nevelsteen, waar een koude provocatie test en een capillairoscopie van de vingers werden verricht, beiden zonder duidelijke afwijkingen (aspecifiek heet dat). behalve sufrexal 40 mg werd geadviseerd om de bloedings- en vaatkliniek van prof. verhaeghe te bezoeken in de hoop, dat deze wel tot een diagnose zou kunnen komen.
zoals zo vaak in dit soort gevallen, waarbij de klassieke geneeskunde geen soelaas biedt en ten einde raad ging zij naar een homeopaat, die een zuurstof te kort in het bloed vaststelde (de blauwe vingers weet u), de ziekte van winiwarter-buerger met raynaud fenomeen diagnosticeerde en haar hydergine, loftyl en een homeopathisch middel om de po2 te verhogen (carbo-vegetabilis en nux vomica) voorschreef. daarna heeft zij een periode van hevige pijn in digit III+IVL gekend (waarschijnlijk als gevolg van een embool tijdens de acute afsluiting van de a. subclavia sinistra). patiënte had dus niet alleen twee blauwe ogen, maar ook twee blauwe pijnlijke vingers.
patiënte rookte 1 pakje sigaretten daags en kreeg van haar gynaecoloog substitutie therapie. vader was op 67-jarige leeftijd overleden aan een hartinfarct, moeder op 63 jarige leeftijd en was bekend met coronairlijden en diabetes mellitus. al met al een positieve balans afhankelijk van de manier waarop u het bekijkt. van de ziekte van winiwarter-buerger moet gezegd worden, dat zij bijna uitsluitend voorkomt bij dampende mannen in de leeftijd van 20-45 jaar vaak van het ashkenazy-joodse ras, waarbij de voeten meer zijn aangedaan dan de handen en vrijwel altijd gepaard gaat met necrose van vingertoppen en tenen, cq amputaties. dus niets van dit alles bij patiënte.
zoals gebruikelijk bij een nieuwe patiënte mat ik de bloeddruk aan de rechter en linker arm en zie rechts bedroeg de bloeddruk 130/75 mm hg en links 105/?? mm hg. de polspulsaties links waren duidelijk minder dan rechts. en aangezien ik over de linker a. subclavia geen systolisch geruis hoorde, was de diagnose rond. ik zei dus tegen de patiënte na het lichamelijk onderzoek, dat ik wist wat er scheelde en zij viel van ongeloof bijna van de onderzoeksbank af. en dat zonder enig technisch onderzoek. ik zei, dat ze mij niet helemaal moest geloven en dat we daarom slechts één onderzoek zouden laten doen om te zien wie er gelijk had. ik vroeger dus een viervats-angiografie van de halsvaten aan en met name van de a. vertebralis sinistra.
zoals zo vaak in dit soort gevallen, waarbij de klassieke geneeskunde geen soelaas biedt en ten einde raad ging zij naar een homeopaat, die een zuurstof te kort in het bloed vaststelde (de blauwe vingers weet u), de ziekte van winiwarter-buerger met raynaud fenomeen diagnosticeerde en haar hydergine, loftyl en een homeopathisch middel om de po2 te verhogen (carbo-vegetabilis en nux vomica) voorschreef. daarna heeft zij een periode van hevige pijn in digit III+IVL gekend (waarschijnlijk als gevolg van een embool tijdens de acute afsluiting van de a. subclavia sinistra). patiënte had dus niet alleen twee blauwe ogen, maar ook twee blauwe pijnlijke vingers.
patiënte rookte 1 pakje sigaretten daags en kreeg van haar gynaecoloog substitutie therapie. vader was op 67-jarige leeftijd overleden aan een hartinfarct, moeder op 63 jarige leeftijd en was bekend met coronairlijden en diabetes mellitus. al met al een positieve balans afhankelijk van de manier waarop u het bekijkt. van de ziekte van winiwarter-buerger moet gezegd worden, dat zij bijna uitsluitend voorkomt bij dampende mannen in de leeftijd van 20-45 jaar vaak van het ashkenazy-joodse ras, waarbij de voeten meer zijn aangedaan dan de handen en vrijwel altijd gepaard gaat met necrose van vingertoppen en tenen, cq amputaties. dus niets van dit alles bij patiënte.
zoals gebruikelijk bij een nieuwe patiënte mat ik de bloeddruk aan de rechter en linker arm en zie rechts bedroeg de bloeddruk 130/75 mm hg en links 105/?? mm hg. de polspulsaties links waren duidelijk minder dan rechts. en aangezien ik over de linker a. subclavia geen systolisch geruis hoorde, was de diagnose rond. ik zei dus tegen de patiënte na het lichamelijk onderzoek, dat ik wist wat er scheelde en zij viel van ongeloof bijna van de onderzoeksbank af. en dat zonder enig technisch onderzoek. ik zei, dat ze mij niet helemaal moest geloven en dat we daarom slechts één onderzoek zouden laten doen om te zien wie er gelijk had. ik vroeger dus een viervats-angiografie van de halsvaten aan en met name van de a. vertebralis sinistra.
en inderdaad er werd een postosteale occlusie van de a. subclavia sinistra vastgesteld met de aanwezigheid van een subclavian steal. er werd een korte carotido-subclavian bypass aangelegd met behulp van een stukje vena saphena magna, waarop de klachten van patiënte verdwenen en de bloeddruk aan de linker arm normaliseerde. zij rookt nog steeds met tegenzin (tegen het advies in).
