
vele werken van allerlei merken staan op haar naam en zij heeft faam gemaakt op velerlei tentoonstellingen, meestal in het limburgse. vorm en kleur hebben haar voorkeur en als je haar vraagt naar wat het moet voorstellen, zegt ze eenvoudig, dat het niets voorstelt, maar mediair is tussen raam- en denkwerk. het lijkt dan ook logisch, dat je haar schilderwerken op meerdere manieren kunt inkaderen. laatst nog in haar vergetelheid was zij even een recent werk kwijt en zij vroeg terstond in haar spond haar echtgenoot leo of hij wist waar zij het non-figuratieve stuk gelaten kon hebben, maar de brave man kon zich er niets bij voorstellen. had hij nu maar gezegd; “het hangt aan de witte muur” maar de volgende keer zou ik toch wat meer contrast gebruiken en er een lijst omhangen.
vandaag vier september in het jaar des heeren tweeduizend en zes, heeft zij zeven en zeventig jaartjes bij elkaar gesprokkeld en het lijkt welhaast een sprookje als je mary zo ziet, denk je sportief ach dat lijkt ook al non-figuratief. en mocht je haar te spreken krijgen, dan valt op hoe zij haar aandacht non-stop bij het gesprek houdt en je het gevoel geeft, dat jij het kunstwerk bent, waar mee zij bezig is.