ongehoord

ik ben een beetje verliefd op een meiske van tweeendertig en waarom zou ik niet verliefd mogen zijn op een jong fris meisje ook al ben ik zelf wat ouder. zij is van gegoede boerenfamilie uit de omgeving van het maasland. zij is slank en tenger gebouwd – niet dat zij ondervoed is – en haar hoofd wordt bekroond met een klassieke haartooi van goudblond met een lichte glans van koperkleur. haar haren zijn gebonden in een kort staartje en zij kijkt altijd wat bedeesd met haar lieve blauw-met-beetje-groen-grijze ogen. er schuilt een glimlach om haar tengere mond, een lach die in neemt voor degene, die het mag zien. voor anderen (de snelle hap) is zij onopvallend en een beetje klassiek saai. ik vind, dat zij een beetje op mijn tante mien van vroeger lijkt. zij is bescheiden voorzien (rondborstig is anders) en omdat zij klassiek aandoet, draagt zij een witte iets glanzende directoire, een beetje opgesneden aan de zijkanten en een bijkleurende soutien, die licht is verstevigd om haar frêle borstjes meer cachet geven. haar handen zijn bijzonder fraai en slank en als zij deze hanteert om haar beroep uit te oefenen, zie je daaraan hoe gevoelig en voorzichtig aarzelend zij is en als je goed observeert tekenend voor haar karakter. zij heeft niet alleen het gezonde verstand, dat boerendochters zo eigen is maar bovendien ook het doorzettingsvermogen om hogere studies tot een goed einde te brengen. zij is begaan met de medemens en ik hoop ook een beetje met mij. ik vind h

aar maagdelijk fris en ik ben een beetje verliefd. ongehoord.