het is nog niet zo lang geleden, dat men meldde, dat er een baron op komst was met een delicaat probleem. de baron kwam van goede huize, dat uit het verre verleden stamde en de baron had zich daaraan in de loop van de tijd aangepast in die zin dat ook zijn fundamenten gebreken begonnen te vertonen. hij hield van muziek en vooral van klassiekers, waarbij hij heerlijk weg kon dromen. en zoals elke behoorlijke baron van goede huize betaamt beschikte hij over een butler, die wij james zullen noemen, omdat dit natuurlijk niet zijn echte naam was. james was zijn meester al jarenlang toegewijd en zeker nadat de barones was komen te overlijden.
zo gebeurde het op een avond, toen de baron naar bach te luisteren lag en na een drinkgelag, waarbij de baron zich deftig had laten gaan, dat hij lag te genieten van een adagio con vibrato, waarbij per ongeluk het laatste deel van het adagio los kwam en onvoorzien het bachanaal afsloot. en omdat het lastig was om te wachten totdat de batterij het op zou geven - u kent toch die reclame van dat trommelend konijntje met die duracell plus advanced performance batterij - en de inwendige massage minder aangenaam was en op den duur pijnlijk, liet hij zijn trouwe butler james met spoed bellen, dat zij er aan kwamen en ook omdat james zelf er niet aan kon komen.
en omdat zij uitdrukkelijk hadden gevraagd om dit delicate probleem vertrouwelijk te behandelen en het nieuws zich verspreidde als een lopend vuurtje, stond vrijwel iedereen hen aan de ingang van spoed op te wachten. zij werden met alle égards ontvangen. aanvankelijk zou men kunnen menen, dat de baron aan een verfijnde vorm van parkinson leed, omdat hij pertinent met zijn hoofd aan het schudden bleef, maar na een grondige anamnese werd deze vorm omgedoopt in pseudo-parkinsonisme ten gevolge van een interfererend mechanisme. op de buikoverzichtsfoto was het niet zo lichaamsvreemde voorwerp duidelijk zichtbaar en er werd besloten om een coloscopie uit te voeren.
maar omdat het corpus delicti een torpedovorm had en dus gladjes van vorm, was de pakkans niet al te groot, omdat de normale grijper van de coloscoop eigenlijk te klein was en zich niet kon vastzetten in het gladde vrij harde oppervlak. bovendien, sta ik er wel even bij stil, maar niet het apparaat in kwestie, dat aan stond en aanstonds weghobbelde uit de kleine grijper. dus werd besloten om de manipulatie onder een korte narcose uit te voeren, zodat het makkelijker was om te manoeuvreren met aangepaste hulpmiddelen en inderdaad kon op deze wijze het kleine pretparkje verwijderd worden en geëxporteerd naar buitengaats. de baron mocht enige tijd verpozen op de verkoeverkamer.
het apparaat werd uitgezet, de trofee opgeblonken en triomfantelijk aan de rechtmatige eigenaar teruggegeven (en niet geretourneerd). het advies luidde, om centraal in de schroefdop een gaatje te boren om er een zogenaamde reddingslijn aan te bevestigen, als u begrijpt wat ik bedoel. in ieder geval was na de ingreep geen teken meer van enig parkinsonisme, zij het dat de baron met zijn rechterhand een beweging maakte, die verdomd veel op geld tellen leek, maar achteraf bleek, dat hij informeel naar de rekening informeerde. maar zoals u weet worden alle rekeningen altijd netjes opgestuurd, in eerste instantie naar de ziekenkas en het resterende deel keurig in een gesloten omslag.
