ik was nog bezig met verhaal halen deel twee, toen ik je emailke kreeg: daar word ik stil van. ik begrijp dat je voor het spionnetje van je computer zit in afwachting van een ijlbode. dus jij van en ik aan de slag met analies, een jonge vrouw van een jaar of zo, die het bijzonder moeilijk heeft gehad, vooral omdat ze van huis uit geen basic trust heeft gekend. verwarring en angst ontstaan bij gevoelens, waarvan je het bestaan nog nooit hebt vermoed. jij was vinca amabilis purpura, onbekend met zulke gevoelens. je kende je eigen lichaam nog niet, nog minder het geheime laatje in je boudoir, dat je met een verborgen knopje moest openen. ik heb de sleutel ervan gevonden en je was verrast, dat dat laatje leeg was. dat was juist het geheim ervan. je kende de regels van het spel ampel, laat staan je eigen regels, waarvan je het bestaan ontkende en zelfs voor enige tijd vergat. aangezien ik onderdeel uitmaakte van je conflict, was het niet mogelijk om mij er in te betrekken, uit angst mij te verliezen. bovendien wat had ik je destijds meer kunnen bieden? daarbij kwam nog, dat het je van huis uit ten strengste verboden was om je onafhankelijk op te stellen. geen wonder, dat je een tijdje overhoop hebt gelegen.
nu weet je, dat je vrienden altijdelijk kunt herbergen in een gastenverblijf, waarvan de erker uitkijkt op de nog te begane wandelwegen, waarvan de routebeschrijving opgeborgen ligt in dat geheime laatje, dat aanvankelijk leeg was. ik ben blij dat je nu ouder bent en ik je heb leren denken volgens de principes van les mystères de franc-maçonnerie. tenslotte ligt daar mijn origine à tours en france en wie weet ben ik wel lid van de loge, of zit ik gewoon in het logement van de herberg? wie zal het zeggen, dat is mijn geheim. mijn naam bedal betekent koster en er bestaat een zekere stamverwantschap met bedel, bidden en bédelen. is het tenslotte niet de koster, die de bedelzak aan de staf doet rondgaan in de kerk? ik ben niet zomaar een koster: je pense, donc je suis et je suis suisse (eigenlijk frans voor zwitser), de koster in vol ornaat met zijn steek en lantaarnstaf. ik tour rond op de pedalen en pedal of pedel is de man, die hard omroept: hora est, terwijl hij met zijn staf stevig op de grond slaat om het geroezemoes te doen verstommen in de aula. in het oudgermaans betekent biudan naast bidden, de heraut, die proclameert van de perkamenten rol, voorafgegaan door tromgeroffel of hoorngeblaas analoog aan de staf van de pedel.
veréénzelvigde jij mij niet met die etruskische en jeugdige jongeling, gekleed in een lang gewaad van azurenblauwen mantel en geschoeid in romeinse sandalen, die niet alleen als een fresco tegen de muur was geschilderd in de tomba del triclinio in tarquinii in de vijfde eeuw vóór christus, maar óók hing aan de muur - als teken aan de wand - naast het ebbenhoutkleurige rek in mijn studentenkot in het jaar 1966? de schone jongeling in het zonnige latium geboren, maar waarschijnlijk van griekse origine, gezien zijn rechte neus, vooruitsnellend op de muur maar ook achterom kijkend, met zijn hand wijzend naar het nog te begane pad. of zwaaide hij met een teder gebaar van zijn linker hand naar zijn geliefde, die hem nog te wachten stond? was jij dat niet? is die vingerwijzing niet de verbintenis van verleden en toekomst, de routebeschrijving van het heden? een interessante gedachte, nietwaar? maar het zou kunnen zijn, dat ik mij vergis met die andere adonis :), mijn identieke tweelingsbroer , alhoewel hij duidelijk meer weg heeft van ene narcissus, gezien het feit, dat hij altijd heeft geweigerd zijn sterke bril op te zetten, opdat hij van zijn spiegelbeeld gevrijwaard zou blijven.
